तेरी याद!

याद तुम इतना न आया करो,
की मैं ख़ुद को भूल जाया करू |

तुम्हारी याद इस कदर आती हैं,
जैसे तूफ़ान आकर अपने साथ सब ले जाती हैं |

तुम्हे चाहे हम इस तरह,
बता न सके किस तरह |

तुम हो तो सब कुछ हैं,
नही तो सिर्फ़ फुरकत हैं |

आजाओ तुम जल्दी से,
की रहा न जाय जिन्दा मर्जी से |

खिला चेहरा तुम्हारा सामने आता हैं हर वक्त,
जैसे तुम्हारी याद आती हैं बेवक्त |

कही मार न दे मुझे तेरी याद,
क्या तुम्हे भी आती हैं कभी मेरी याद ?

हर बार सोचा की तुम्हे याद न करेंगे अब के बाद,
पर दिल ने इसको टाला बार बार |

क्या करे ये समझ न आए,
तेरी याद मुझे छोड़ न पाये |

- पूर्णिमा, २००३

All these days I felt that my "Sun" of "Life" was covered with thick "Cloud" of "Sadness" . Now that all the clouds moved away and now I can see things clearly and more brightly... My vision is bit cleared... :) " that's why its said " Every Cloud Has a Silver Lining"........ :))))))

My Love

Thousands and thousands of miles away,
In a place called Shanghai, where he stay;

Who is so dear to me,
that His separation is not bearable by me;

My heart always craved to be his dear,
When we were studying together;

He is now settled there with good job,
But my heart is not still out of his cob;

He is such a good guy,
that nobody can say to him good-bye;

He talks to me so many times,
But never says that am the reason for his smiles;

My love for him nobody can smell,
As I have kept him in my heart like a pearl in the shell;

He's ray of hope of my life,
As, I want to be his wife;

How should I tell him that he is my passion,
And not a friend for fashion;

He's my life's pilot,
As, the blood is  for a sinking patient;

My love for him will never peter-out,
Till I pass-out!

-Poornima
- Thursday, 28th July 2005; 12:30pm

Finally got "Spotted" for my effort at work.. feeling good good.. :)) But somewhere in my heart am feeling that this should not be a nice way of saying that we are laying you off.. :) as very soon we are gonna get the list of people being laid off.... huh! as always i feel that my glass is always half empty!

oh Jesus save me please... amen...

PG ದಿನಗಳು...

ಅಂತು ಇಂತೂ PG ಬಂತು...sss ಎಂಬ remix ಹಾಡು ನಾನು ಜೋಡಿಸಿದೆ. PG ಅಂದರೆ Post Graduate ಅಲ್ಲಾ, Paying Guest ಅಂತ. PGನಲ್ಲಿನ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಅನುಭವ ಇಲ್ಲಿದೆ ಓದಿ. "ರೋಗಿ ಬಯಸಿದ್ದು ಹಾಲು ಅನ್ನ, ವೈದ್ಯರು ಹೇಳಿದ್ದು ಹಾಲು ಅನ್ನ" ಎಂಬ ಗಾದೆ ನನಗೆ ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತುಂಬ ಅನ್ವೈಸುತ್ತದೆ. ನನ್ನ ಅತ್ತೆ ಮಾವರೊಂದಿಗೆ ಸರಿಹೋಗದೆ ಇರುವುದು, ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕು ದೂರ ಹೋಗಬೇಕೆಂಬ ನನ್ನ ಆಸೆ, ಎಲ್ಲವೂ ನಡೆದುದಕ್ಕೆ ವಳಿತೇ ಆಯಿತು. ಅದಕ್ಕೆ ಅನಿಸುತ್ತೆ "ಎಲ್ಲವೂ ಆಗುವದು ವಳ್ಳೀತಕ್ಕೆ ಎಂಬ ಮಾತು ನಿಜ... ನನಗು PGಅಲ್ಲಿ ಇರುವ ಅನುಭವ ಅವಶ್ಯವಿತ್ತು ಅನಿಸುತ್ತೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅತ್ತೆ ಮಾವನ ಕಾಟ ಹಾಗು ಮಂಕು ಗಂಡನ ತಲೆ ನೋವು ಬಿಟ್ಟು ಈ PGಗೆ ಬಂದಾಯಿತು. ಇದು ನನಗೆ ಕನಸಿನಲ್ಲೂ ಅಂದುಕೊಂಡಿರದ ಸಂಗತಿ.

PGಗೆ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಯಾಕೋ ಕಸಿವಿಸಿ ಏನೋ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಭಾವ, ಮುಂದೆ ಏನು ಎ೦ದು ಒಂದೆಡೆ ಇದ್ದರೆ, ನನ್ನ ಜೀವನದ ಅಮೂಲ್ಯ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನ ಬಲಿ ಕೊಟ್ಟ ಭಾವ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ. ಈ ನನ್ನ ದ್ವಂದ್ವ ಮನಸ್ಸಿನ ಸ್ಥಿತಿ ನನಗೇನು ಹೊಸದಲ್ಲ. ಆದರೂ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಾನೇನು ಸುಖ ಪಡಲಿಲ್ಲ, ನನ್ನಿಂದ ನನ್ನ ಹೆತ್ತವರಿಗೂ ಸಂತಸ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಬಹುಷಃ ಇದು ನನ್ನ ಪೂರ್ವ ಜನ್ಮದ ಪಾಪ ಕರ್ಮಗಳೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಈ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ನಾನು ಯಾರಿಗೂ ದ್ರೋಹ ಬಗೆದಿಲ್ಲವೆಂದ ಮೇಲೆ ಇದು ನನ್ನ ಪೂರ್ವ ಜನ್ಮದ ಕರ್ಮವೇ ಸರಿ ಎನಿಸುತ್ತದೆ.

ನನ್ನವರು ನನಗೆ PGಗೆ ತಲುಪಿಸಲು ಬಂದಾಗ ಕಣ್ತುಂಬ ನೀರು ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ನನಗೆ ಅದು ನಿಜವೋ ನಾಟಕವೋ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ನಿಜ ಎಂದು ನಂಬಲು ಆಸೆ. ಆದರೆ ನಾನು "ಆಸೆಯೇ ದುಖ್ಹಕ್ಕೆ ಮೂಲ" ಎಂಬುದೂ ಮರೆತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ದುಖ್ಹ ನೋಡಿ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತುಂಬಾ ಬೇಜಾರ್ ಆಯಿತು. ಆದರೆ ಒoದೆಡೆ ಪಂಜರದಿಂದ ಹೊರ ಬಂದ ಪಕ್ಷಿಯ ರೀತಿ ಮನಸ್ಸಿನ ಸ್ಥಿತಿ ಇತ್ತು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಕೆಲಸದ ಸಲುವಾಗಿ ತುಂಬಾ ದಿನಗಳ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಊರಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿ ಬಂದದ್ದೆ ತಡ, ಧಿಡಿರನೆ PGಗೆ ಬರುವ ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಂಡೆ. ಅದಕ್ಕೆ ನನ್ನವರು ಹೇಳ್ತಾರೆ... ನೀನು ನನ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ದುರುಪಯೋಗ ಪದೆಸಿಕೊಂಡೆ ಅಂತ. ಏಕೆಂದರೆ ನಾನು ಆಮೇಲೆ ಮರಳಿ ಅತ್ತೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಆದರೆ ನಂಗೇನು ತಿಳಿದಿತ್ತು "ಪಾಪಿ ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಹೋದರು ಮೊಣಕಾಲಷ್ಟೇ ನೀರು" ಅನ್ನೋ ಹಾಗೆ ಆಯಿತು. ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಎಲ್ಲ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಇದರ ಅರಿವು ಇದ್ದರೂ ಮನೆಯ ಉದ್ವಿಗ್ನ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಮರೆತಿರಬೇಕು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು. ಮನೆಯಗಿಂತ ಎಷ್ಟೋ ವಾಸಿ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

ಹಾಳಾದ್ದು ನನಗೆ ಆ fan ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಿದ್ದೆನೇ ಬರೋದಿಲ್ಲ. ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೂ fanನಿನ ಅಭ್ಯಾಸ. ಆದ್ದರಿಂದ ಯಾರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ fan ಇದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಅಂತ ಖಚಿತ ಪಡೆಸಿಕೊಂಡೆ ಹೋಗೋದು. ಹಾಗೆ ಬೆಳೆದವಳು ನಾನು. Fan ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಉಸಿರೇ ನಿಂತ ಹಾಗೆ ಆಗುತ್ತೆ. ಇದೇ ನಾನಿದ್ದ PG room ಅಲ್ಲಿ ಜಗಳಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾದದ್ದು. ಒಬ್ಬಳಿಗೆ fan ಇದ್ದರೆ ಅಲರ್ಜಿ, ಇನ್ನೊಬ್ಬಳಿಗೆ ಇಲ್ಲದ್ದಿದ್ದರೆ ಅಲರ್ಜಿ. ವತ್ಟ್ನಲ್ಲಿ fanನಿನ funda ಆಯಿತು. Fan ನಿಂತ ಕ್ಷಣ ಎಲ್ಲರ ಜೊತೆ ಮಾತು ನಿಂತು ಹೋಯಿತು. ಸ್ಫೂರ್ತಿ, ಮಧುಮಿತ ತುಂಬಾ ಜೋರು. ಅವರ ಜೊತೆ ಸೇರಿ ಶ್ವೇತಾನೂ ಹಾಗೆ ಅವರ ಜೊತೆಗೂಡಿದಳು. ಕೊನೆಗೆ ನನಗೆ ಪ್ರಾಣ ಸಂಕಟ ಆಯಿತು. ಬಹುಷಃ ನನ್ನ ಅವರ ನಡುವಿನ ಭಾವನೆಗಳ, ವಯಸ್ಸಿನ ಅಂತರವೇ ಕಾರಣ ಅಯಿತೋ ಏನೋ ನಮ್ಮ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯಕ್ಕೆ. ನಾನು ಯಾವತ್ತು ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ತಲೆ ಕೆಡೆಸಿ ಕೊಂಡಿದ್ದೇ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಒಂಟಿತನ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿತು.

ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯ ಸ್ನೇಹಿತೆ ಕೂಡ ಅವಳ ಅಮ್ಮನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಅಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕದ room ಅಲ್ಲೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳಿಗೂ ಪಾಪ ತುಂಬಾ ತೊಂದರೆಗಳಿದ್ದವು. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ನೋವು ತಿಂದಿದ್ದಳು. ಅವಳು ನಾನು ತುಂಬಾ ಅನ್ನ್ಯೋನ್ನ್ಯವಾಗಿದ್ದೆವು. ಅದೇ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಾಧಾನವಿತ್ತು. ಅವಳಿಗೂ ನನ್ನ roommatesಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚನ್ನಾಗಿಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಈಡಿ PGಗೆ ನನ್ನ roommates ಜಗಳಕ್ಕೆ famous ಇದ್ದದ್ದು ನನಗೆ ಆಮೇಲೆ ತಿಳೀತು. ನನ್ನ ಒಂಟಿತನ ನನ್ನ ಬೆನ್ನು ಬಿಡಲ್ಲಿಲ್ಲ... ಕೆಲಸ ಚನ್ನಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಮನಸ್ಸು ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲ. ಮನಸಿದ್ದರೆ ಎಲ್ಲಾ ಚೆನ್ನ. ಮನಸಿದ್ದರೆ ಈ ಜಗತ್ತು. ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನೂ ಏನೋ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿಯೇ ಇದೆ. ಅದು ಏನು ಅಂತ ಇನ್ನೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ನನ್ನ friend ತನ್ನ ಅನಿಸಿಕೆ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಂಡಳು. ಈ ಜೀವನ ಏನು ಅನ್ನೋದು ಬಹುಶ ಯಾರಿಗೂ ಇನ್ನೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ ಪಾಪ ಇನ್ನು ನೀನು ನೊಂದ ಹೆಣ್ಣು ಇನ್ನೂ ನಿನಗೇನು ತಿಳಿದಿತ್ತು ಬಿಡು ಅಂದೆ...

Second Chance

Feeling like life has given second chance for me to live... should i believe this or not? am in a dilemma :( anyways life is a continuous set of challenges, threats, happiness and all. So no one could define LIFE so far. Does the other person deserves the second chance to make it right after all those heartbreaking incidents.. ?

Nothing comes easily in life, fate is such a thing which no one has control on it. Today morning while i was waiting for my shuttle i happen to see the Jain Digambara ( a nude saint in Jainism)and people following him so quickly.. I realized that its so difficult to give up our comforts and every worldly pleasure for the wellness of the society.. How many of us have the guts to move on naked in this civilized society that too with proud and respect! Hats off to such people. These are such people who are still struggling hard to maintain the design of our society. May be because of his Darshan i might have been blessed by this second chance. My heart is repeatedly saying this to me. So feel like believing in second chance i got today to live.

After all what we take with us when we are gone? Whatever pleasures and pains we got, we got from this world and gonna leave back here itself. So living every moment of our life happily matters. And unfortunately we tend to forget this truth in our busy possessive world. And what for we struggle so much in life? We achieve all the conveniences just to be happy, then why we look for our happiness in materials than loving people around us. Why man has become so selfish? But sometimes we forget all this when we have things with us. We only realize the importance of anything when we lose it. Why don't we understand this before losing it? May be this is what Human nature is!

Whats the fun in life if everything goes by our wish and plan? I think there is fun in making impossible things possible in our life. Then there is no limit for our happiness when you achieve what you wanted. Realizing one's mistake and rectifying the same is what is intelligence and is a real human being. Let me see how far my this logic works for me.. :) Should i trust this ray of hope?